Ik ben Fred.
Ik ben een witte man.
Ik spreek Nederlands, ben hoogopgeleid en doe vaak aan sport.
Ik ben historicus en ik ken mijn Vlaamse geschiedenis.
Ik pas binnen het plaatje.
Maar ik ben ook een zoon, een kind met ouders. Ouders die voor mij kozen, mij liefhebben en er steeds voor mij zijn.
Twee moeders.
Twee ouders die niet passen binnen hét model. Of toch? Want is ouderschap niet een kwestie van graag zien, opvoeden en ér zijn? Hangt het zijn van een goede ouder vast aan je geaardheid? Aan de persoon op wie je valt?
Ik denk dat niet.